Að kalla hlutina sínum réttu nöfnum væri til bóta.

Í dag var ég að hlusta á þáttinn hennar Hönnu G. eftir hádegið. Í þættinum kom innlegg frá honum Pétri á Akureyri og hef ég ekki mikið við hans þátt þar að athuga, nema alveg í lokin. Þar var hann að kynna tónlist og sagði að þar væri leikið á gyðingahörpu. Hljóðfærið gyðingaharpa er ekki til, heldu á hann hér við svokallaða kjálkahörpu. Ég tel að þarna sé hin gamla vitleysa íslendinga að vera hljóðvitlausir í erlendum málum. Menn ruglast þarna á orðunum "jew", gyðingur og "jaw", kjálki. Þetta sama eru upp á teninginn þegar fólk talar um að fá "börnin" þegar þeir fá síðustu dropana úr kaffikönnunni. Þarna rugluðu menn saman dönsku orðunum "børnene" og "bønnene". Það er mikill munur á börnum og baunum. Og eins er það þegar menn kalla dani "bauna". Þar rugla menn saman bændum og baunum. Sbr. danskerne er bønder, de er ikke bønner".

Og svo er það þetta með skírnina. Hvenær ætla íslenskir fjölmiðlamenn að koma því inn í höfuðin á sér að skírn og nafngift er ekki það sama. Ein ágæt útvarpskona á RÚV, Svanhildur Jakobsdóttir, talar alltaf um að hinn og þessi hafi verið skírður einhverju nafni. Ég heyrði meira að segja málfarsráðunaut RÚV nota þetta svona vitlaust líka. Þetta er hreinlega tóm málvitleysa. Þegar barn er fært til skírnar, hvort sem það er gert í kirkju eða í heimahúsi, þá er verið að taka það inn í kirkjuna. Þá verður það meðlimur í kirkjunni, ekki fyrr. En til þess að barnið geti verið skírt þarf að vera búið að gefa því nafn. Fólk virðist ekki alltaf átta sig á því að það gefur barninu nafn þegar það segir prestinum nafnið fyrir skírnarathöfnina. Það er nafngiftin, oft á hún sér þó stað strax við fæðingu barnsins. Sonum minn fékk til dæmis sitt nafn strax, þó svo kálfarnir á fæðingardeildinni hafi ekki haft fyrir því að spyrja um það. Heldur var hann skráður þar Drengur. Hann hefur aldrei borið það nafn og mun ekki gera.

Vonandi fara íslenskir fjölmiðlamenn að taka sig á í þeim efnum að kalla hlutina sínum réttu nöfnum.

Athugasemdir

[Halldóra Lára Ásgeirsdóttir, 3.3.2009 kl. 20:56]

Góður og þarfur pistill hjá þér Marinó!,

Takk!